Noclegi w Olsztynie
Gastronomia
Rekreacja
Imprezy i wydarzenia
Willa - ul. Marii Zientary-Malewskiej 21 |
Willa zwana „Willą Wilhelminy” (od nazwy wzgórza, na którym się znajduje) zlokalizowana jest przy ulicy Marii Zientary-Malewskiej pod numerem 21. Budynek został postawiony w latach 1900-1905. Wolnostojący, piętrowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, znajduje się na osobnej, ogrodzonej działce. Przed willą duży podjazd, z tyłu ogród. Uwagę zwracają ryglowe elewacje piętra i kondygnacji poddasza oraz narożna, smukła wieżyczka, zwieńczona strzelistym hełmem.
Historia Rozwój tej części Olsztyna przypada na początek wieku XX. Wtedy przy drodze wiodącej do Tracka (stąd dawna nazwa ulicy – Trautzigerstrasse, obecnie ulica Marii Zientary-Malewskiej) zaczęły powstawać pierwsze budynki. W głównej mierze były to kamienice, na początku jednopiętrowe, po I wojnie światowej dwupiętrowe, z przeznaczeniem na wynajem. Budynek noszący obecnie numer 21 został postawiony na odrębnej działce w latach 1900-1905 przez mistrza murarskiego Perrey. W 1907 roku w budynku wybuchł pożar, trawiąc go całkowicie (wraz ze znajdującą się obok stajnią). Właściciel odbudował go w obecnym kształcie, aby w roku 1909 sprzedać właścicielowi fabryki mebli Salo Staubowi (jego zakład mieścił się przy obecnej ulicy Partyzantów). Willa w całkiem dobrym stanie przetrwała dwie kolejne wojny światowe. Po roku 1945 zlikwidowano balkony i ozdobne belkowania, a całą bryłę otynkowano. W ostatnich latach nieremontowany, opustoszały budynek popadał w ruinę. Sytuacja uległa zmianie, gdy w 2009 roku zmienił właściciela. Trwający dwa lata remont zakończono w roku 2011 i budynek powrócił do dawnej świetności. Obecnie mieszczą się tu prywatne gabinety lekarskie właścicieli willi, biura oraz wydzielona cześć mieszkalna.
Opis architektury Bryła budynku jest rozczłonkowana, oparta na rzucie wieloboku, z licznymi ryzalitami i przybudówkami. Zwrócona frontem w kierunku południowo-wschodnim. Otynkowana częściowo w konstrukcji ryglowej. Nakryta jest dachem dwuspadowym, naczółkowym, pokrytym dachówką holenderką. Budynek piętrowy z użytkowym poddaszem. W elewacji frontowej zwraca uwagę narożna, ośmioboczna, piętrowa wieżyczka, częściowo wciągnięta w bryłę willi. Jej strzelisty hełm został pokryty łupkiem (podobnie jak hełmy wież olsztyńskiego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa). Na elewacji frontowej oraz północno-zachodniej elewacji bocznej ryzality (frontowy w drugiej kondygnacji posiada zawieszony na wspornikach (tzw. mieczach) drewniany balkon, połączony dekoracyjnym, giętym belkowaniem z wydatnym, nadwieszonym okapem dachu). Oba nakryte dwuspadowymi dachami naczółkowymi. Narożniki obu ryzalitów zdobione w kondygnacji parteru boniowaniem. Trzecia przybudówka z tarasem od strony południowo-zachodniej pięcioboczna, zwieńczona tarasem z drewnianą balustradą. Nad nim w naczółku dachu mała facjata (podobna znajduje się też we frontowej połaci dachu). Wjazd na posesję odgrodzony bramą stalową z kutymi motywami roślinnymi. Wejście do budynku od strony ogrodu. Budynek jest własnością prywatną, zwiedzać można go tylko z zewnątrz.
Ciekawostki - Uwagę zwraca wykonanie drugiej kondygnacji elewacji w technice konstrukcji ryglowej (drewniane ściany szkieletowe z ceglanym i otynkowanym wypełnieniem).
Autor opisu: Kazimierz Kisielew
Najnowsze:
Najstarsze:
|