Noclegi w Olsztynie
Gastronomia
Rekreacja
Imprezy i wydarzenia
Szpital Miejski Zespolony imienia Mikołaja Kopernika w Olsztynie |
Szpital Miejski (dawniej Szpital Mariacki) jest położony przy ulicy Niepodległości na północnym brzegu Łyny. Pierwotne założenie szpitalne zostało oddane do użytku w roku 1867. Składało się z piętrowego budynku z wyodrębnioną kaplicą. W roku 1899 dobudowano skrzydło północne, a w 1907 – południowe (projektu Fritza Heitmanna z Królewca). W kolejnych latach, wraz z powiększaniem się ludności Olsztyna, powiększany i przebudowywany (m. in. wg projektu Augusta Feddersena). Obecnie szpital jest budynkiem trzykondygnacyjnym, składającym się z czterech głównych, wydzielonych, przylegających do siebie brył oraz kaplicy.
Historia Budowę szpitala zatwierdzono w roku 1858, a do użytku został oddany 15 października 1867 roku. Był on fundacją kościelną i podlegał proboszczowi parafii św. Jakuba. Miał być pierwotnie zakładem dla chorych, ubogich i sierot. Autorem projektu był Vinzenz Statz z Kolonii. Pierwotnie była to piętrowa, prostokątna budowla z wyodrębnioną kaplicą po stronie wschodniej. Szpital szybko stał się jednak zbyt mały dla dynamicznie rozwijającego się miasta i w latach 1899, 1907 i 1928 był rozbudowany. Przybywały nowe oddziały, sale operacyjne i laboratoria. Pod koniec lat 30 szpital miał łóżka dla około 350 chorych. Pierwszym dyrektorem był Hubert Rakowski, a szpital prowadziły siostry szarytki, od 1922 przejęły go katarzynki. Z czasem liczba lekarzy się zwiększała i już w 1892 pracowało ich 16, w 1914 roku – 20, a tuż przed II wojną światową – 39. Zarówno rozbudowa placówki jak i powiększający się personel świadczą o szybkim rozwoju miasta. Tym bardziej, że w latach 1884-1885 powstał Szpital Garnizonowy. Wybudowano również w mieście szpital dla umysłowo chorych w Kortowie, sanatorium przeciwgruźlicze dla kobiet i szpital im. Hindenburga. Budynek Szpitala Miejskiego bez większych uszczerbków przetrwał II wojnę światową. Do chwili obecnej pełni funkcję szpitala.
Opis architektury Po wielu rozbudowach obecny kształt budynku zbliżony jest do litery U i można w nim wydzielić cztery główne, przylegające do siebie bryły. Wybudowano je na planie prostokąta. Szpital jest częściowo podpiwniczony, trzykondygnacyjny. Bryły w przeważającej mierze nakryte dachem dwuspadowym, jedynie nad częścią położoną najbliżej rzeki – czterospadowy z lukarnami. Główne wejście do szpitala znajduje się od ul. Mariańskiej (strona północno-zachodnia). Kaplica znajduje się od strony południowo-wschodniej i przylega do najstarszej bryły budynku. Z zewnątrz przypomina gotycki kościół (została zaprojektowana w stylu neogotyckim). Uwagę zwracają wysokie, ostrołukowe, witrażowe okna oraz uskokowe skarpy. Dach pokryty jest pomalowaną na czerwono blachą. W środku salowej kaplicy sklepienie żebrowo-krzyżowe. Znajduje się tam ponadto ołtarz i empora. Uwagę zwraca wieżyczka na sygnaturkę umieszczona w kalenicy dachu kaplicy. Pokryta jest czerwoną blachą i zdobiona neogotyckimi czołgankami, wimpergami i pinaklami.
Ciekawostki - Po zajęciu Olsztyna przez wojska radzieckie 22 stycznia 1945 roku, pacjentów szpitala ewakuowano. Cześć z nich ukryto w podziemnym schronie przy dworcu głównym. Zostali tam zamordowani przez czerwonoarmistów.
Autor opisu: Kazimierz Kisielew
Najnowsze:
Najstarsze:
|