Ksiądz prałat, proboszcz parafii Św. Jakuba w Olsztynie, obrońca olsztyńskich kościołów w 1945 r. Urodzony 1 lutego 1873 r. w Mątkach, jako najstarszy syn rolnika Jana i Elżbiety z Bludauów. Ukończył gimnazjum w Olsztynie i Wyższe Seminarium Duchowne w Braniewie. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bp Andreasa Thiela w 1900 r. Pierwszy rok posługi spędził na Powiślu, we wsi Postolin k/Sztumu. W latach 1901-07 pracował w Barczewie, następne sześć lat spędził znów pod Sztumem, tym razem w Straszewie. Od grudnia 1913 r. do czerwca 1924 r. Hanowski był proboszczem w Gietrzwałdzie. Za jego czasów rozrosło się sanktuarium o zaplecze dla pątników. Najdłużej jednak przebywał na probostwie w Olsztynie (1924-48). Zasłynął wprowadzeniem mszy z polskojęzycznym kazaniem, wbrew wyraźnym zaleceniom władz niemieckich. Był ściśle związany z organizacjami polonijnymi, działającymi w międzywojennym Olsztynie. W 1945 r. zasłynął wymuszeniem na radzieckim komendancie wojennym zaświadczenia zakazującego palenia kościołów przez czerwonoarmistów, pod rygorem sądu wojennego. Na dokładkę umiał tę zgodę wyegzekwować i olsztyńskie świątynie nietknięte przeszły przez pożogę okresu luty-kwiecień 1945 r.

W 1939 r. Jan Hanowski został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej we Fromborku. 28 lipca 1945 uzyskał godność wikariusza kapitulnego, zastępując tymczasowo bp Maksymiliana Kallera. W 1951 r. po 50 latach posługi Hanowskiemu nadano godność prałata, dziesięć lat później z okazji „diamentowych godów kapłańskich” otrzymał list z błogosławieństwem od papieża Jana XXIII. Prałat Jan Hanowski zmarł 10 lipca 1968 r. w Olsztynie. Pochowany został na cmentarzu w Jonkowie. Był kapłanem, służącym ludziom, wiernym polskości południowej Warmii i obrońcą Kościoła.