Kamienica położona w śródmieściu na ulicy Adama Mickiewicza, niedaleko skrzyżowania z ulicą Mikołaja Kopernika. Budynek murowany z cegły, otynkowany. Postawiony między rokiem 1905 a 1910. Trzykondygnacyjny z użytkowym poddaszem, w całości podpiwniczony. Na elewacji frontowej zwracają uwagę dekoracyjne ceglane detale.

Historia

Dynamiczny rozwój Olsztyna nastąpił pod koniec XIX wieku. Już wtedy zabudowano większość parceli przy obecnej ulicy Dąbrowszczaków (Wartenburgerstrasse, od 1904 – Kaiserstrasse) i Partyzantów (Bahnhofstrasse). Powyższe ulice prowadziły do dworca kolejowego. Prostopadle do nich wytyczono nowe – jedną z nich jest obecna ulica Mickiewicza. Początkowo przebiegała wzdłuż traktu prowadzącego do Wójtowa (Fittigsdorf) i stąd jej pierwsza nazwa – Fittigsdorfstrasse.

Intensywna zabudowa ulicy przypada na pierwsze dziesięciolecie XX w. W 1903 roku znajdowało się przy niej 6 budynków, zaś już w 1913 było ich 22. W tym okresie uregulowano ją oraz doprowadzono do obecnej ulicy Kościuszki. Zmieniono także jej nazwę na Schillerstrasse. Z czasem stała się jedną z bardziej okazałych miejskich ulic. Budowano przy niej kamienice z myślą o wynajmowaniu ich zamożnym lokatorom.

Pierwszym właścicielem kamienicy przy Mickiewicza 17 był Otto Naujack. Po I wojnie światowej należała do rodziny Rentzów (w 1927 jako właściciel wymieniany jest Aleksander Rentz). W 1937 właścicielem był restaurator Johann Hintzmann. Po roku 1945 budynek stał się mieniem komunalnym.

Opis architektury

Bryła budynku jest frontem zwrócona w kierunku południowo-zachodnim. Elewacja symetryczna 8-osiowa, trzykondygnacyjna z użytkowym poddaszem. Kamienica została nakryta dachem dwuspadowym, w środkowej wyższej części zastosowano dach kopertowy.

Część środkowa elewacji frontowej została podniesiona i zamknięta dwoma trójkątnymi szczytami. Przed nią umieszczono trójboczną wnękę (sięga III kondygnacji) z balkonami i głównym wejściem do kamienicy (poprzedzono je mniejszą wnęką zwieńczoną trójkątnym szczytem).

Uwagę zwracają ceglane elementy dekoracyjne w otworach okiennych II kondygnacji nad balkonem. Do budynku prowadzą oryginalne dwuskrzydłowe, łukowe drzwi z przeszklonym nadświetlem dekorowane motywami roślinnymi.

Ciekawostki

Od strony podwórza pierwotnie znajdowała się część gospodarcza kamienicy ze spiżarnią, kuchnią i osobną kuchenną klatką schodową z przeznaczeniem dla służby.

W roku 1945 żołnierze radzieccy zlokalizowali w budynku punkt opatrunkowy.

W jednym z pokoi w mieszkaniu nr 4 mieszkała tuż po II wojnie światowej warmińska poetka Maria Zientara-Malewska.

Autor opisu: Kazimierz Kisielew