Noclegi w Olsztynie
Gastronomia
Rekreacja
Imprezy i wydarzenia
Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 3 |
Jedna z zachowanych kamienic czynszowych, wzniesionych na przełomie XIX/XX w. przez Ottona Naujacka. Przykład budownictwa mieszczańskiego wznoszonego w największym rozwoju Olsztyna w czasach młodego kapitalizmu. Kamienica wpisana do rejestru zabytków w 1988 r.
Historia Otto Naujack był olsztyńskim rzeźnikiem, który przebranżowił się na cegielnika, był też członkiem Rady Miasta.. Zakupił on na ówczesnym skraju miasta parcele, na których wzniósł kilkanaście kamienic, w których wynajmowano mieszkania. W pierwszym dziesięcioleciu Naujack zabudował swoimi kamienicami północną pierzeję dzisiejszej ulicy Mickiewicza na odcinku od Pl. Konsulatu Polskiego do ul. Dąbrowszczaków. W kamienicy mieściło się 6-7 mieszkań, wynajmowanych przez średniozamożnych mieszczan. W okresie międzywojennym właścicielem kamienicy został jej mieszkaniec nauczyciel Paul Knorr. Po II wojnie światowej budynek przejął Skarb Państwa, przekazując go Gminie Olsztyn. Obecnie lokale w kamienicy są własnością prywatną lokatorów, parter zajmują biura. Opis architektury Trójkondygnacyjna z użytkowym poddaszem, podpiwniczona, murowana kamienica, zbudowana na planie litery „L”. Kamienica jest usytuowana w rzędzie kamienic, tworzących zwartą zabudowę pierzei. Czteroosiowa elewacja frontowa po stronie południowej z wejściem skrajnie usytuowanym od strony wschodniej. Reprezentacyjne wejście do budynku ujęte w portal uskokowy, dekorowany wiciami akantowymi, nad portalem ozdobna płycina z dawnym numerem kamienicy. Cała elewacja z wykuszem i balkonami pokryta jest bogatymi zdobieniami. Okna na parterze ośmioskrzydłowe, zakończone łagodnym łukiem, w najwyższej kondygnacji także zamknięte łukowo ale dużo mniejsze. Pozostałe okna prostokątne, skrzynkowe. W dachu przebita prostokątna lukarna. Szczyt budynku dekorowany ornamentem cekinowym i ślimacznicami. Fragmentarycznie zachowana oryginalna stolarka drzwiowa i okienna. We wnętrzu na parterze zachowane posadzki, odrzwia i piece kaflowe.
Ciekawostki Nad głównym wejściem w płycinie znajduje się inskrypcja N2, odnosząca się do zarzuconej po wojnie ciągłej numeracji zastosowanej przy tej ulicy przed 1945 r. Kamienica ta w czasach niemieckich miała adres Schillerstrasse 2.
Autor: Andrzej Bobrowicz
|