Jedna z reprezentacyjnych przedwojennych olsztyńskich kamienic. Obecnie siedziba Prokuratury Okręgowej. Obiekt wpisany do rejestru zabytków w w 2004 r.

Historia

Kamienicę wzniesiono na początku XX wieku, z charakterystycznym dla dzisiejszej ul. Dąbrowszczaków odsunięciem od ulicy. Przestrzeń pomiędzy budynkiem a chodnikiem zajmował przedogródek, bez którego niemożliwe było przyjęcie odbioru technicznego. Kamienicę zaprojektowano w dolnej części na cele usługowe, na piętrze przewidziano mieszkania czynszowe. W okresie międzywojennym w budynku mieściła się Izba Handlowo-Rzemieślnicza dla okręgu olsztyńskiego. Po wojnie budynek przeszedł na własność Skarbu Państwa. Budynek gruntownie przebudowano w 1948 r. podwyższając go o jedną kondygnację, we wnętrzach zmieniono układ ścian działowych. Aktualnie kamienicę użytkuje Prokuratura Okręgowa w Olsztynie.

Opis architektury

Trójkondygnacyjna, podpiwniczona, murowana nietynkowana kamienica, zbudowana na planie zbliżonym do litery „L”. Posadowiona na niewielkiej skarpie w ciągu zabudowy zachodniej pierzei ul. Dąbrowszczaków. Pięciosiowa elewacja frontowa po stronie zachodniej z wejściem skrajnie usytuowanym od strony południowej. Od północy przylega dwuosiowy, cofnięty budynek oficyny, poprzedzony od strony ulicy parterową przybudówką, zharmonizowaną z budynkiem głównym. Dwie wyższe kondygnacje oficyny jeszcze bardziej cofnięte, tworzące na wysokości I piętra taras z wejściem bezpośrednio z budynku głównego. Reprezentacyjne wejście do budynku ujęte w obramienie zakończony łukiem pełnym z klińcem. Okna na parterze budynku głównego i w przybudówce zakończone łukiem pełnym. Okna I piętra prostokątne, ozdobione opaskami i gzymsami nadokiennymi, w najwyższej kondygnacji także prostokątne, mniejsze, obramowane opaskami. Identyczna dekoracja okien w oficynie. Przed budynkiem od strony ulicy mały przedogródek. Elewacje są ceglano-tynkowane z licem z cegły ceramicznej i detalem architektonicznym, wykonanym w tynku i częściowo z piaskowca.

Opis: Andrzej Bobrowicz